همه چیز درباره کشور لیتوانی

کشور لیتوانی از نظر موقعیت در شمال شرقی اروپا قرار گرفته و به عنوان جنوبی ترین و البته بزرگ ترین کشور در میان سه کشور بالتیک شناخته می شود. مساحت کشور لیتوانی معادل 286 65 کیلومتر مربع می باشد. این کشور یک امپراتوری قدرتمند بوده و در قرون 14 تا 16 میلادی بر نواحی اروپای شرقی فرمانروایی می کرده است.

تاریخچه کشور لیتوانی

لیت ها یا لیتوانیایی ها در قرن دوازدهم تحت حکومت میندا گاس متحد شدند که این حکومت در سال 1251 پادشاه شد. یکی از حاکمان بعدی لیتوانی از طریق ازدواج، در سال 1386 پادشاه لهستان (Ladislaus II) شد و کشورها را متحد کرد.

در سال 1410، لهستانی ها و لیتوانیایی ها شوالیه های قدرتمند توتونی را در تاننبرگ شکست دادند. از قرن چهاردهم تا قرن شانزدهم، لهستان و لیتوانی یکی از بزرگترین امپراتوری های اروپای قرون وسطایی را تشکیل می دادند که این امپراتوری از دریای سیاه تا مسکو امتداد داشت.

کشور لیتوانی و لهستان تقریباً به مدت 200 سال یک کنفدراسیون تشکیل دادند و در سال 1569 رسماً متحد شدند. روسیه، پروس و اتریش لهستان را در سال‌های 1772، 1792 و 1795 تقسیم کردند. در نتیجه، لیتوانی پس از آخرین تقسیم تحت حاکمیت روسیه قرار گرفت.

روسیه تلاش کرد لیتوانی را در فرهنگ و زبان روسی غوطه ور کند، اما احساسات ضد روسی همچنان در حال رشد بود. پس از جنگ جهانی اول و فروپاشی روسیه، لیتوانی (1918) تحت حمایت آلمان اعلام استقلال کرد. این جمهوری در سال 1940 توسط اتحاد جماهیر شوروی ضمیمه شد.

کشور لیتوانی از ژوئن 1941 تا 1944، توسط نیروهای آلمانی اشغال شد. این کشور در جنگ جهانی دوم به آلمان ها خدمت کرد. حدود 240000 یهودی در لیتوانی در سال های نازی قتل عام شدند. در سال 1944، شوروی دوباره لیتوانی را ضمیمه خود کرد.

جنبش استقلال کشور لیتوانی در سال 1988 دوباره ظهور کرد. در سال 1990، ویتاوتاس لندسبرگیس، رئیس غیرکمونیست بزرگترین جنبش مردمی لیتوانی (Sajudis) به عنوان رئیس جمهور انتخاب شد. او در همان روز اول ریاست، شورای عالی حکومت شوروی را رد کرد و احیای استقلال لیتوانی را اعلام کرد. رویارویی با اتحاد جماهیر شوروی همراه با تحریم‌های اقتصادی بود اما پس از توافق هر دو طرف با یک مصالحه، این تحریم‌ها لغو شد.

زبان کشور لیتوانی

زبان رسمی کشور لیتوانی، لیتوانیایی است که 85 درصد مردم این کشور به این زبان صحبت می کنند. با هزاران سال تاریخ و مبارزه برای آزادی، زبان لیتوانیایی بخش مهمی از هویت لیتوانی به حساب می آید.

هفتاد درصد از مردم کشور لیتوانی می توانند به زبان روسی صحبت کنند. این زبان هنوز هم محبوب ترین زبان دوم در لیتوانی است. یادگیری زبان روسی در دوران اشغال شوروی از سال 1940 تا 1990 اجباری بود. به همین دلیل، هر فردی از نسل های قدیمی لیتوانی به این زبان مسلط بود. امروزه تنها حدود 40 درصد از کودکان آن را یاد می گیرند.

نقشه لیتوانی در اروپا

کشور لیتوانی به ده شهرستان (منطقه) تقسیم می شود: کاوناس، ویلنیوس، تاوراگه، آلیتوس، شیائولیای، کلایپدا، ماریجامپوله، پانیوژیس، تلشیایی و اوتنا. تقسیم‌بندی غیررسمی این کشور نیز به پنج منطقه قوم‌نگاری وجود دارد : سووالکیا و لیتوانی صغیر (معروف به منطقه کلایپدا)، دزوکیجا، زمایتیا و آوکشتایتیا. لیتوانی کشوری عمدتاً مسطح است. بلندترین نقطه این کشور تپه جوزاپینه است که تنها 292 متر از سطح دریا ارتفاع دارد. مزارع، چمنزارها، دریاچه ها و جنگل های مختلط از مناظر معمولی لیتوانی هستند.

همسایه های کشور لیتوانی

کشور لیتوانی از سمت غرب با دریای بالتیک و از سمت جنوب غرب با استان جدا شده کالینینگراد و لهستان همسایه است. این کشور از سمت جنوب و شرق به بلاروس و از سمت شمال به لتونی می رسد.

سیاست

قانون اساسی تصویب شده در سال 1922 یک دموکراسی پارلمانی را در کشور لیتوانی ایجاد کرد. کودتای گروهی از افسران ارتش در دسامبر 1926 یک نظام ریاستی استبدادی با دموکراسی محدود را معرفی کرد که تا اشغال شوروی در سال 1940 ادامه داشت. آنتاناس اسمتونا، که اولین رئیس جمهور منتخب تاریبا در سال 1918 بود، دوباره به قدرت رسید. فعالیت همه احزاب سیاسی به جز اتحادیه ملی گرایان حاکم که از اسمتونا حمایت می کرد، ممنوع شد.

در سال 1928 قانون اساسی جدید این وضعیت را رسمیت بخشید. در 12 فوریه 1938، قانون اساسی سوم تصویب شد که بازگشت تدریجی به نهادهای پارلمانی را پیش بینی می کرد. اگرچه ممنوعیت فعالیت احزاب سیاسی به قوت خود باقی ماند، اما یک دولت ائتلافی بالفعل که طیف وسیعی از افکار سیاسی را نمایندگی می کرد، منصوب شد. با این حال، با شروع جنگ جهانی دوم، حداقل تغییرات سیاسی اعمال شد.

اقتصاد

حتی قبل از اینکه اقتصاد کشور لیتوانی به طور رسمی از اتحاد جماهیر شوروی مستقل شود، دولت لیتوانی برنامه ای را برای برچیدن نظام اقتصادی شوروی آغاز کرده بود. از فوریه 1991، قوانینی برای تسهیل خصوصی سازی به تصویب رسید. با این حال، برخی از مسائل، خواسته های دولت را خدشه دار کرد. اول اینکه بخش عمده ای از تجارت لیتوانی همچنان با جمهوری های سابق اتحاد جماهیر شوروی که خود در گیرودار فروپاشی اقتصادی بودند، مرتبط بود.

دوم اینکه کشور لیتوانی به نفت و گاز طبیعی خارجی و مواد خام صنعتی بسیار مهم وابسته بود. در نهایت، گذار به اقتصاد بازار باعث نرخ بالای تورم و بیکاری لیتوانی شده بود. با این وجود، دولت های بعدی به اجرای سیاست های تثبیت ادامه دادند. تا سال 1995 تورم کاهش یافته بود و تراز تجاری کشور برای اولین بار بعد از استقلال مثبت شد. لیتوانی در سال 2004 به عضویت اتحادیه اروپا پذیرفته شد.

کشاورزی در کشور لیتوانی

توسعه کشاورزی کشور لیتوانی از سال 1991 ارتباط نزدیکی با طرح‌های احیای زمین و زهکشی باتلاق پیدا کرد. در اوایل قرن بیست و یکم، کشاورزی تنها درصد کمی از تولید ناخالص ملی (GNP) را تشکیل می‌داد و تنها حدود یک دهم جمعیت فعال اقتصادی را به کار می‌گرفت. گرایش اصلی این کشور به سمت تولید گوشت، شیر، کشت کتان، چغندر قند، سیب زمینی و سبزیجات است.

بخش قابل توجهی از کل تولید آن را محصولات علوفه ای، غلات (جو و چاودار) و گیاهان حبوبات تشکیل می دهند. بقیه محصولات شامل سیب زمینی و سبزیجات می شود. بیشتر کشت محصولات به صورت مکانیزه انجام می شود، اگر چه در طول برداشت پاییز، برداشت به شکل دستی هم انجام می شود.

کشور لیتوانی برای مدت طولانی صادر کننده خالص محصولات غذایی بوده است. خصوصی سازی کشاورزی در اوایل دهه 1990 با تصمیم برای انحلال همه مزارع دولتی و جمعی سابق آغاز شد. برخی از مزارع خصوصی در دوره بلافاصله پس از استقلال ظهور کردند، اما این روند کند بود.

نه تنها مشکلات تامین مالی وجود داشت، بلکه تجهیزات مناسب برای عملیات کشاورزی در مقیاس کوچکتر به آسانی در دسترس نبود. در اواخر دهه 1990 تعداد مزارع خصوصی از مزارع دولتی بیشتر شدند. اکثر این مزارع مختص یک محصول نیستند و به تولید مخلوط بر اساس محصولات زراعی و دامی می پردازند.

گردشگری

کشور لیتوانی بازدید کنندگان زیادی از نقاط مختلف جهان و کشورهای همسایه جذب می کند. این آمار بازدید در سال 2018 برابر با 1.7 میلیون بوده که رشد خوبی نسبت به سال 2017 را نشان می دهد. بازدید کنندگان لیتوانی از کشورهای فنلاند، بلاروس، آلمان، لهستان، استونی، روسیه، انگلیس و لتونی می باشند. تور لیتوانی هر ساله با قیمت عالی و امکانات لاکچری توسط شرکت اوج آرام عرضه می شود.

جمعیت کشور لیتوانی

• جمعیت فعلی کشور لیتوانی تا روز دوشنبه، 1 می 2023، بر اساس تفصیل ورلدومتر از آخرین داده های سازمان ملل متحد، 2,615,438 نفر است.
• بر اساس داده های سازمان ملل متحد، جمعیت لیتوانی در سال 2020 در اواسط سال 2,722,289 نفر برآورد شده است.
• جمعیت لیتوانی معادل 0.03 درصد از کل جمعیت جهان است.
• کشور لیتوانی از نظر جمعیت رتبه 142 را در فهرست کشورها (و وابستگی ها) دارد.
• تراکم جمعیت در لیتوانی 43 در هر کیلومتر مربع (112 نفر در هر مایل مربع) است.
• مساحت کل زمین 62674 کیلومتر مربع (24199 مایل مربع) است.
• 3 درصد از جمعیت آن شهری هستند (1,940,986 نفر در سال 2020).
• میانگین سنی در لیتوانی 45.1 سال است.

مردم کشور لیتوانی

لیتوانیایی ها بیشترین جمعیت کشور لیتوانی یعنی بیش از چهار پنجم جمعیت آن را تشکیل می دهند. لهستانی ها، روس ها، تعداد کمی از اوکراینی ها، لتونی ها، تاتارها، بلاروس‌ها، رم ها و… از دیگر افراد تشکیل دهنده جمعیت این کشور هستند. پیش از وقوع جنگ جهانی دوم، جمعیت زیادی از یهودیان نیز در این کشور بودند.

فرهنگ مردم کشور لیتوانی

در کشور لیتوانی سطح بالایی از علاقه به جنبه های مختلف زندگی فرهنگی وجود دارد. علیرغم تأثیرات مدرن، فولکلور لیتوانیایی همچنان بخش مهمی از میراث ملی است. آهنگ‌های لیتوانیایی و مجموعه‌ای قابل توجه از افسانه‌ها، ضرب‌المثل‌ها و کلمات قصار ریشه در زبان و فرهنگی دارند که از قدیمی‌ترین زبان‌های اروپایی می باشد.

زندگی روزمره و آداب و رسوم اجتماعی کشور لیتوانی

کشور لیتوانی به عنوان یک کشور عمدتاً کاتولیک رومی، تمام تعطیلات مهم مسیحی را جشن می گیرد. جشن سنتی شب کریسمس شامل 12 غذای گیاهی است که روی یک میز پوشیده از نی سرو می شود. البته غذای گوشتی آن نیز برای روز کریسمس سرو می شود.

کلم و سیب زمینی بخش قابل توجهی از رژیم غذایی لیتوانیایی را تشکیل می دهد. غذاهای سنتی این کشور عبارتند از cepelinai، پیراشکی سیب ‌زمینی شکم پر بزرگ، رول کلم، سوپ چغندر سرد و پنکیک سیب زمینی.